Zero 7 chill out ailesinin en cool gruplarından biriydi.Simple Things albümlerindeki parçalar hala yorucu ve umutsuz cumartesi akşamları ardından gelen pazarlar için detoks niyetineydi adeta.Distractions,Destiniy,In The Witing line...Daha sonraları akustik bir Zero 7 geldi karşımıza The Garden beklediğimden çok farklı olmuştu. Ben daha elektronik bi albüm bekliyordum kendilerinden, daha az sevmiştim The Garden'ı fakat vokaller her zaman ki Zero 7'dı.Bu defa da Yeah Ghost ile karşımızdalar. chill out üstadları yine beni şaşırttı. Emillliana Torrini gibi daha akustikleşmiş bir kariyere doğru gideceklerini düşünüyordum. Fazlasıyla elektronik olmuşlar bu kez.Olmamış mı? Olmuş aslında... ama Zero 7'ın yerinde yeller esiyor. Sia bu defa vokallerde yok ki bu bence albümün en olumsuz yanlarından biri.Albümdeki kadın vokallere bir türlü ısınamadım bunun yanında kalan vokallerde erkek vokaller çok daha çekici olmuş.
Count Me Out ile albüm son derece hipnotik bir başlangıç yapıyor.Albümün en iyi şarkısı olan Ghost Symbol' ı dinlemek için yedinci şarkıya kadar beklememiz gerekiyor.Diğer şarkılardan daha karanlık, ambient ve trip hop arasında gidip geliyor; sanki Fever Ray' in bahar görmüş hali gibi.The Road' da güzel bir kadın vokal var en Zero 7 olduğunu söyleyebilirim bu şarkının, hüzün sinmiş şarkıya, sözleri de pek bir ağlamaklı. Albümün rengini belirten Everything Up yine güzel bir şarkı elektronik öğeler, akustik bileşimler ve vokal güzel birleşmiş. Swing adlı şarkı fazlasıyla mutlu, vokalde sanki Adele var gibi.(bilmiyorum belki öyledir) Pop Art Blue gitarını fazlasıyla güzel bulduğum başka bir Zero 7. İkinci şarkı Mr. McGEE beni en üzen şarkı oldu sanırım, sanki liste başarısı yakalamak için özellikle yapılmış bir pop hiti gibi duruyor, şarkı Zero 7 albümünde değil de Joss Stone albümünde olsa çok beğenebilirdim. Medicine Man'de aynı şekilde çok pop geliyor. Sleeper ise albümün hit mantığı ile güzel ambient pop, elektronik parçalar arasında duruyor. Telepopmusic'ten sonra Zero 7' ında artık chill out dan giderek uzaklaştığını görüyorum.Belki akustik bir albüm yaptıklarında çok yadırganmadı ve kolay alışıldı, üç yıl aradan sonra gelen Yeah Ghost'da değişim devam ediyor. Acaba bu değişimin sonu nereye kadar ulaşacak?. Merak etmeden duramadım; Artık chill out yerine pop ve elektronizma ile birleşmiş pop mu dinleyeceğiz? Cumartesileri ipin ucunu kaçırana kadar eğlenmek ve ardından Zero 7 ile detoks yapmak tarihe mi karışacak? Değişimin karşısında durmak bizi müzikal bir gerici mi yapar? Belki de kapitalizm cumartesi eğlencesinden sonra daha da yerin dibine vurmamızı istiyordur. Kim bilir... Pazar günleri de dans ederiz belki teknoloji çağında
