Yavuz Cingöz'ün yazısı
Her şeyin sahteleşmeye başlayacağı ve renklerin her birine yapılan gri ilavesiyle donuklaştırılacak yılların içinde, armonik bir çözülmenin bile rahatlatamayacağı seslerin sentetik kompozisyona delalettir. Hayra alamet midir bilinmez ancak kendinde bir devrim yapacağını gösterir, devrimine yirmi yılda yankı bulacaksa şanslıdır gören kişi. Dünyada bir yerde yakacağı işaret fişeğini gören herkes onu kurtarmaya gelebilir ama kendini kurtarabilir mi bilinmez. Bu anlamda risklidir. Çünkü o zamanını harcarken sen zamanını bulmaya çalışansındır. O kendini konumlandıramadığı formaldehit katkılı bir çağda çürümeyen bir kültür yarattı. Ama tüm koruyucu ilavelere rağmen bu çağ hala çürüyor ve çürüyecek.
Tanrı koruyucumuz olduğundan beri doğallığını kaybetmiş, sahte ve yapay tadıyla ve tüm yavanlığıyla içinde yaşadığımız bu evrenin en kötü yerinde, cennetten intihar etmiş bir mesihin Hitler'den kaçarken göğe yükselmesinden kırk yıl sonra yeryüzüne inmesi kıyamet alametiydi belli ki...Ama erken geldiğini fark etmiş olmalı ki, geri döndü...
Rüyaya girmesi de geç kalınmış bir devrime işarettir.
Mahşer günü verilecek olan ve açılışını İsrafil'in sûr konçertosu ile yapacağı konserde Klaus Nomi'nin icra edeceği -hazırlıkları tüm hızıyla süren- magnum opusunda, İsrafil de sûruyla eşlik edecektir. İlk eserde ölen her diri, Nomi'nin parçasıyla birlikte dirilecek ve sonun başlangıcını kutlayacaktır. Rüyada bu kutlamayı gören kişinin hayalini kurduğu ve yaşadığı çağdan en az yüz yıl sonra isimlendirilecek bir akımdan iki adet albümü çıkacak ve bu albümlerin de muhteşem sahne şovlarıyla bezeli konserleri olacaktır
