kimi kez insan sadece henüz gelmemiş bir ayrılığı ya da aşkı ya da sonbaharı, kısacası biraz hüzün ister kendine. duygular böyle zamanlarda harekete geçer. yazın kıpır kıpır can vardır ruhta ama ardından gelen bir çökmüşlük, yorulmuşluk hissi insana kalandır. Ve bazı gruplar vardır bu zamanları daha çok yaşarlar, bu yüzden onlar sizin hüzün aşklarınızdır. hüzün de korku yoktur, ,içine önceden tanımadığı hiç bir duyguyu almaz çünkü. insan hüzünde iktidarı elden bırakmaz, yaz neşesi yeterince aptal yerine koymuştur onu çünkü.bunları düşünürken, bunları hissederken kings of conveince gillerden oldum bende.onlar vesile oldular belki. içimde kalmış bir macera aşkı yalanlama fırsatı buldum onlarla. dinliyorum, çok güzeller, içtenler, iki erkeğe aynı anda aşık olmuş gibi dinliyorum." my ship isnt pretty" başladığında kafamı ufak bir darbe ile aşağıya eğiyorum ve;
the telegraph gave us hope
before was the silence and the panic it brought...
ve albüm bitmiş oluyor kafamı kaldırmayı başardığımda
biraz daha dinlerim bu albümü, sonra ayrılmayı dşünüyorum onlardan başka bir bahara...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder