Andy Butler'ı ne kadar sevdiğim çok açık. Bknz: bloğun sahip olduğu tek görsellik kendisinin resmine dayanıyor ama asıl konumuz benim onu ne kadar sevdiğim değil -aslında beğenmek demek daha doğru olur- Hercules and Love Affair'ın yeni albümü Blue Songs.
İlk albüm hiç fena sayılmayacak bir albümdü. Blind, You Belong, Athene çoktan klasikleştiler bile. Yeni albümümüzde böyle parçalar sunmasalar da sound olarak daha iyi bir tasarım hazırladıklarını söylemek mümkün. Önceki albümde daha sınırlı tutulmuş funk öğeleri daha serbest bırakılmış, içinde yine disco öğeleri var; fakat albümün en büyük yeniliği hiç şüphesiz ki house- pop kombinasyonu ile yapılmış başarılı dans parçaları. Her ne kadar bir formülün şaşmaz sonuçlarının rahatlığına dayandırılarak yapılmış bir albümde olsa Blue Songs, çokca eksiklikler içeriyor. Keza, Boy Blue ve It's Allright'ı bir yere koymak çok zor. Ve artık iyi bir kadın vokale ihtiyaç duydukları çok belli.
Albümün ilk iki şarkısı Painted Eyes ve My House albümde yeni bir Blind ve You Belong olmaya çalışsalarda; My House, Herkülgiller için yeni bir soundun kapılarının açıldığını gösteriyor. Kele'nin de eklemlendiği Step Up albümde house hissiyatını hissettirirken, Visitor'da dillere pelesenk olacak nakaratıyla öne çıkıyor. ve ben Falling'deki üflemelileri çok seviyorum.
Mitler dünyasınan sıyrılmış yeni albümleriyle, içinde 70lerin ruhunu çokca barındıran, daha önce denemedikleri kombinasyonları ile house,funk,disco,electro pop'u güzel harmanlamış Herkülgiller. Anthony Hegarty'nin eksikliğini de vokallerde en aza indirgemeyi başardıklarına göre albümü sevmemek için kalan sebeplerimiz; aradaki zayıf parçalar. Ama yine de ritmini bir türlü bulamamış 2011 yılı için güzel bir albüm Blue Songs.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder